İSTANBUL VE BEN

 

PS :/ BOĞAZ KÖPRÜSÜNE Baka Baka... / ARALIK 1998 /16 YAŞINDA

 

İstanbul kadar yalnız;

Onun kadar kalabalığım.

Binlerce yüz bilinmedik,

0nun kadar tüketildik.

her farklı yaşam;

bildik bir hüzündü içimizde

 

herkes öğrendi servetimizi

 kimse çalışmadı anlamaya

zamansız ,uygunsuz, doyumsuz

yerleştiler içimize

 

ruhumuzu kaplayan

 uçsuz bir deniz vardı içimizde

gemiler kalkardı

ne heyecanlar,

ne canlar vardı

içimizde öldüler...

 

prensesi olduk; iki ayrı kıtanın

uçları birleştirdik,

kimi asi,

kimi mütevazi...

prensimiz olmadı hiç

kölelerimizde

İstanbul la biz

hep kuşatıldık

Yalnız kaldık

 

Issız bir topraktan elimizde kalan

Binlerce cesetten  ne hazinler, ne hazineler yarattık

Hep çabaladık

Daha fazla kirlenmemek için...

Teslim olmadık

Olamazdık

İstanbul ve ben sahipsiz

 

Sevilmeye değer bulunmadık!

Çarpıldılar güzelliğe

Ve gittiler....

Şarkılarımız oldu

Ve de arzularımız

Hiç bilinmedik

İstanbul ve ben sustuk

 

Bizi bilinler bizden çok isyan ettiler

Misafirler yerleşik kaldı;

Göndermedik,

Amaç verdik,

Aş verdik,

Doymadılar.

Herkese açacak kalbimiz ve yerimiz vardı

Sormadılar

Kaçak geldiler, kaçak gittiler

Kime ait olduğumuzu

Nasıl doğduğumuzu,

Benliğimizi

Unuttuk...

İstanbul kadar kalabalık

Onun kadar yalnızım

İstanbul ve ben tesadüfen