SON AŞK’MIŞ GİBİ

 

PS: BEŞİKTAŞ ÇARŞI DA RAKI SOFRASINDA, YAŞ 37

Yaşanılan aşk ise; bir çok transfer başlar karşılıklı, vücut sıvılarımız, hayallerimiz, kalp atışlarımız, kan akışlarımız, karın kasılmalarımız, hormonlarımız, duyularımız, algımız farklı dozlarda aynı anda birbirine karışır, tamamlanır bedenimiz, ruhumuz, zihnimiz… yani aşk aslında kimyasal bir şeydir ve ölçülebilinir.

Telepatik, sempatik, manik, atik olur yani zaman uçar gider tik tak tok….Anlamsız bir neşe, hayali görüntüler, kurgusal düşler içinde tüm dünyevi süreçlerden toz olur ..uçarız.

O kişi tüm kainatın tek hâkimi, ışığımızın yörüngesidir. Diğer gezegenleri görmeyiz biz

Oksijen yeter aşka, madene, kağıt paraya ihtiyaç yoktur. Aslında Her şey gazdır. Büyük bir patlama olana dek…Ama zaman onu unuttuğumuz dakikaların öcünü alır gibi, gardiyan olur yalnızlık hapsine, artık ruhumuz yer yüzüne inmiştir. Gözümüz açılmıştır, gönlümüz yorgun düşmüş kapanmaya başlamış, aklımız berraklaşmaya başlar.

Aşktan başka her şeyi “ geri dönüşüm” kutusuna atabilirsiniz ama o sonsuzlukta çoktan bir yıldız gibi kayıp gitmiştir. Onu yaratmak için ne çok emek, sevgi, fedakârlık, mücadele yaptıysanız da tek bir yanlışla yok olabilir bir anda.

Bu saatten sonra uykusuz yarı panik geceler, gözyaşlarıyla başlayan sabahlar, yatağın buz kesmiş hali ve belki bir kesikle kanayan vücut tökezlemeye başlar. Artık yer altını keşfe çıkar, en dibini görene dek, yukarı çıkmaya çalıştıkça ,  özgüven çöker tependen tırnağına, yarım kalmışsın bir kere.Yani artık vurdun dibine dört nala aşkın! 

Ama zamanla yine! Bu sefer o güzel anılar silikleşir, daha çok oksijen ister vücut yaşadığını hisseder ve kendine acı vermeyi keser, evet şimdi dünya büyük bir boşlukta yine senindir..

SAKIN! O saçma melankoliye girme “ Bir daha hiç böyle bir aşk yaşayamam “ ya da “ bir daha âşık olmak istemiyorum” önyargısına.

SAKIN! Hayallerini yarım bırakma, sakın duygularından, hormonlarından vazgeçme!

İşte o zaman ölürsün!

AŞK hep sendeydi ve şimdi biliyorsun, neren açık, neren kırgın, sen neredesin…

Haydi, git yine tepe taklak ol… Ve yine bu son aşkınmış gibi sarıl yaşamak denilen tutkuya!

Hatalar yap, yalnız kal ama kanatsız uçmayı bırakma!

bil ki duygularımızdır bizi hayatta tutan