Bu blog da olmazsa olmazdı...tüm yeteneklerimi ve kendimi kesfettiğim yer
Anne kucağımızdan, oyun odamızdan yeni çıkmışız, görgülü, eğitimli, çalışkan ailelerden gelmişiz, hepimiz eşitiz, merak hüzün, kaygı içinde bahçe de bir anda askeri nizamındayız. Sevecen, modern, deneyimli öğretmenlerimizin sıcacık takibinde ve Ata’mızın huzurundayız.
Ayrılık zor gelse de ışıklı tertemiz, renkli, aydınlık
sınıflardayız belki korkuyla belki neşeyle tuttuk o an birbirimizi bilmeden o
ellerin sahipleriyle büyüyeceğimizi, paylaşacaklarımızı…
İdealist, kendine güvenli, disiplinli öğretmenlerin gözlerinde parladı geleceğimiz; prensipli, saygın, Becerikli, girişken, kendinden emin, atik, yaratıcı gençlerdik, öğretmenlerimizin amaçları aynıydı, yöntemleri farklı. Bembeyaz mezuniyetler geçiyor ancak az firelerle olgunlaşmaya, bilinçlenmeye devam ediyor, dostluklar kardeşliğe dönüşüyordu. Eğitim sistemindeki sınav yarışları bizi sarsmıyor, barajlara takılmıyorduk. Özel derslere, kurslara gömülmüyorduk, temelimiz sağlamdı. Yeteneklerimizi keşfedebiliyor, profesyonel sporcular, tiyatrocular, solistler gibi başarılara koşuyorduk.
Sonunda 2000’e 5 kala zaman sayacı sıfırlandı, 12 yıllık serüvenimizde, kişiliklerini örnek
aldığımız şimdi dostumuz olan öğretmenlerimiz ve müdürlerimizin bilgileriyle,
atamızın özümsenmiş fikirleriyle, ileri ve girişken ruhumuzla, manasını
kavradığımız dualarla, ahlakımızı yücelttiğimiz kişiliğimizle, becerilerimiz ve
sosyal başarılarımızla, aklımızda, kalbimizde binlerce anı ve dostlarımızla
beraber çıktığımızda biliyorduk ki kopmayacağız. Talaş günleri, neşeli ve acı günlerde bir
arada oluyorduk.
Bunca şey kazandığımız bu tarihi ve özel çatıyı şimdi “
terakki ruhuyla” bütünleştiriyor, tüm mezunlarımız, emekli hocalarımızla
kocaman bir aile olma yolunda ilerliyoruz.
Terakki ruhuyla, birbirimize ve büyüyen yeni terakkilere bu sefer profesyonel yeteneklerimiz,
işbirliklerimiz, desteklerimiz katkı sağlıyoruz.
Gelin yine yeniden, hatırlayalım BİZ TERAKKİLİYİZ!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder