PS: ERGENLİKTE ÇOCUKLUĞUMA ÖZLEMLE / 1997 YAŞ 15
Islak ve derin bir kuytudur yalnızlık, ıslandıkça
titrersiniz korkudan,
Kendinden kaçacak hiçbir tente yoktur,
Ağlar üstünüze, pişmanlıklar, hayal kırıklıkları…
Oysa bir gün öncesin de sıcak dizinde, gülen gözündesindir
sevdiğinin,
Hatırlarsın okul günlerindeki pazartesi bekleyişlerini
karnın da gürültüler
Kalbinde bir kelebek gibi.
Sonra an gelir,
Sevgili omuzundaki
dağınık saçların savrulur gözlerine
İstersin gün orada kalsın!
Gazete manşetiyken ölüm ilanı oluverir.
Cenazeni hayal edersin
Orada yalnız kalmayı
düşünemezsin
Yani o an sevilmek istersin boşluklarını doldurup,
yanlışlarını temizleyecek yeni bir ten,
Ama yalancı ama kayıp...
Bir taze nefes düşlersin yanağında,
Bu hayaller seni yaşatır
Yalnızlığına alışana dek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder